Filippa Norrman is 22 jaar en woont in Uppsala. Haar moeder runt een paardenboerderij in Uppsala, Kattis Ridcenter waar ze haar paarden heeft. Filippa studeert aan civilingenjör aan de universiteit met een focus op duurzame energiesystemen. Ze vindt het leuk om te studeren en zegt dat ze vindt dat het een zekerheid in het leven is, ook al weet ze niet helemaal zeker hoe de toekomst eruit zal zien - of ze volledig in de paarden moet investeren of een baan aan de zijkant moet hebben.

Ze kreeg haar eerste paard toen ze 2 jaar oud was. Een Gotland paard. Filippa giechelt en kijkt naar haar moeder die naast haar zit.
Ze zegt dat er misschien niet veel gereden werd voor een tweejarige op zo'n groot paard.
Ze begon al vroeg met paardrijden, op 5-jarige leeftijd, en ging door tot ze 11 was.
Op 11-jarige leeftijd kreeg ze haar eerste D pony en toen begon de dressuur te vonken, daarvoor was het springen, zegt ze. Ze was geen dressuurmeisje vanaf het begin.

Het paardenleven is haar met de paplepel ingegoten en haar moeder staat aan haar zijde om haar te coachen, vooral op wedstrijden.
Ik weet hoe ik Filippa zo rustig mogelijk kan houden, zegt haar moeder en Filippa stemt toe.
Ze zegt dat ze een dagschema maakt voor de wedstrijden. Het schema begint vanaf hoe laat ze 's morgens wakker wordt en volgt dan elke stap die gedurende de dag moet worden gedaan tot het begin. Ze heeft het schema nodig om haar zenuwen in bedwang te houden en, nog belangrijker, om ervoor te zorgen dat alles soepel verloopt en niets vertraging oploopt. Het schema wordt gedeeld met haar moeder, zodat ze allebei precies weten wat er moet gebeuren en wanneer het moet gebeuren. Het geeft me meer controle over de dag," zegt Filippa.

Ze zegt verder dat ze goed kan opvangen wat er mis is gegaan bij wedstrijden. Haar truc is om na elke wedstrijd onmiddellijk in een notitieboekje op te schrijven wat ze de volgende keer nog meer moet oefenen en zich tot de volgende wedstrijd op die elementen te concentreren. Vaak kun je het onderweg vergeten als je het niet meteen opschrijft,' zegt ze.

Maar het zijn niet alleen de paarden waaraan zij veel tijd heeft besteed, zij heeft ook als jongere gesport.

Alpineskiën deed ze tot op wedstrijdniveau en ze speelde ook floorball. Er was veel druk toen ze alpineskiede, veel gejuich van het publiek en ze kreeg de wedstrijdzenuwen echt te voelen als een klein meisje van 6 jaar. Dat heeft zich volgens haar ontwikkeld tot iets positiefs voor haar wedstrijdzenuwen vandaag de dag als jong volwassene met haar paarden. Ze is elke keer nerveus maar slaagt er toch in om op de baan te presteren.

Filippa is een meisje dat in het begin niet lijkt op te geven. Haar familie had het geld niet om top paarden te kopen die al volledig getraind waren, dus trainde ze de paarden zelf.
De weg is vele malen krom geweest en zij heeft de keuze gekregen om ofwel te blijven vechten met haar paard ofwel te verkopen. Zij heeft gekozen voor de eerste optie - blijven vechten, ook al zijn vele passen geëindigd in tranen en een gevoel van mislukking. Maar dit is een goed voorbeeld van wat hard werken en de vasthoudendheid Filippa kan brengen.

Ze bezit nu twee paarden, Hs Indigo en Buskhagas Dasras.
Indigo, geboren in '09, was 6 jaar oud toen de familie hem kocht en samen hebben ze de reis gemaakt van junior naar U-25.
Dasras, geboren in '14, werd gekocht toen hij 3 jaar oud was. Ze hebben naar finales gereden op zowel de Fokkers als Falsterbo en in 2020 werden ze geselecteerd als 2e reserve voor het wereldkampioenschap jonge paarden na een 4e plaats in de finale van de Fokkers Throphy.

Zij concentreert zich nu op haar studies en is drie jaar lang U-25-rijdster met als doel aan internationale kampioenschappen deel te nemen en te klimmen. Maar haar ultieme doel is om mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen met een paard dat ze zelf heeft getraind, zegt ze.